Zgoda na nadawanie zgodna z przepisami.

Nazywa się to nieodpłatnym dozwolonym użytkiem.

Otóż, krótko mówiąc, bez zgody autora i bez zapłaty wynagrodzenia możemy korzystać z pracy twórców na dwa sposoby:

1. Na użytek osobisty. Dla własnych potrzeb. Dla osób znajomych i bliskich. Możemy na przykład pożyczyć książkę koledze z klasy, skopiować płytę CD, by słuchać jej w samochodzie albo na domówce w gronie znajomych.
2. Na użytek publiczny. Tu lista dozwolonych prawem sytuacji jest bardzo obszerna. Można korzystać z utworów ze względu na ważny interes publiczny oraz potrzeby kulturalno-oświatowe. Generalnie, wspólnym mianownikiem jest założenie, że na takim nieodpłatnym dozwolonym użytku publicznym nikt nie zarabia. Bo wciąż nie wolno zarabiać na pracy autorów, nie płacąc im za to.